gm. Ostaszewo, pow. nowodworski, woj. pomorskie

Dawna przeprawa przez Wisłę oraz karczma, wzmiankowana w 1478 r. W 1634 właścicielem karczmy był Simon Dieck, po jego Isebrand Wiebe, który wzniósł tu nowe zabudowania. W 1776 r. wymieniony był z Podwala Peter van Roy; w 1820 r. wieś liczyła 95 mieszkańców, w tym 3 mennonitów.

Układ przestrzenny wsi rzędówka przywałowa, w części wsch. częściowo rzędówka bagienna

Krajobraz kulturowy wsi zachowany fragmentarycznie, rozpoznawalny układ przestrzenny, w części przywałowej zabudowa przekształcona i fragmentaryczna; wkraczająca nowa zabudowa wzdłuż drogi do Ostaszewa doprowadza do zlania się obu miejscowości w jedną;; zabudowę historyczną tworzą, 3 drewniane domy z k. XIXw., budynki ceglane z k. XIXw. i 1 ćw. XXw., nie zachował się dom i gospoda.

Nr 44 - dom z zagrody holenderskiej (budynki gospodarcze rozebrane) usytuowany we wsch. części wsi, po płn. stronie drogi, szczytowo, dom wybudowany w 1 ćw. XX w., na ceglanej podmurówce, drewniany, zrębowy o węgłach przesłoniętych deską, częściowo poziomo, w dolnej partii ścian pionowo z oszalowanym pionowo szczytem; więźba dachowa stolcowo - płatwiowa, dach kryty eternitem, elewacja wsch. 3 - osiowa, elewacja płd. 5 osiowa, z 3 - osiowym gankiem pośrodku, szczyt 4 - osiowy - para okien ujęta małymi, prostokątnymi, mniejszymi okienkami, w zwieńczeniu dekoracyjna kratka.
Nr 2 - dom z zagrody holenderskiej (budynki gospodarcze rozebrane) usytuowany we wsch. części wsi, po płd. stronie drogi, kalenicowo, wybudowany w 1868 r.; drewniany, zrębowy o węgłach przesłoniętych deską, częściowo omurowany, na ceglanej podmurówce, z oszalowanym pionowo szczytem; więźba dachowa stolcowo - płatwiowa, dach kryty eternitem z ryglową facjatą w połaci płn.; plan dwutraktowy, o szerokim trakcie płn. z wielką izbą w płn. - wsch. narożniku, czarną kuchnią w trakcie wielkiej izby, dwudzielną sienią w formie litery L oddzielającą częśc gospodarczą, z rzędem 4 drzwi w sieni gospodarczej; elewacja szczytowa - wsch. 3 - osiowa, szczyt 4 osiowy,: - para okien ujęta świetlikami zamkniętymi odcinkowo, wyżej podwojona forma świetlika; elewacja płn. 6 - osiowa, z wejściem przesłoniętym współczesną werandą na 4 osi od wsch, . z dwuosiową facjatą nad wejściem.