gm. Malbork, pow. malborski, woj. pomorskie

Wieś lokowana w 1399 r. W 1776 r. wzmiankowane nazwiska mennonitów Barg, Ens, Claasen, Reimer, Tiesen; w 1820 roku liczyła 118 mieszkańców, w tym 22 mennonitów

Układ przestrzenny wsi - ulicówka przywałowa, z ok. 10 gospodarstwami po zach. stronie wału.

Krajobraz kulturowy wsi niemal całkowicie zniekształcony, przeważa współczesna zabudowa z lat 80 - 90 tych XXw. nieliczne budynki przedwojenne silnie przebudowane - nr 2, 4, 6, 58, zachowany praktycznie jeden budynek drewniany z 1 ćw. XIXw. nr 50, drewniana stodoła i ceglana, wolnostojąca obora z 1909 r. W płd. krańcu wsi zachowana szczątkowo zieleń przydomowa. Czytelny rozłóg pól oraz zieleń przydomowa niezachowanych kolonii po zach. stronie wsi.

b.n. - dom wolnostojący, usytuowany w płd. części wsi, kalenicowo, wzniesiony w 1 ćw. XIXw. drewniany, zrębowy o przesłoniętych węgłach, z oszalowanymi pionowo szczytami, z wysokim, ceramicznym dachem, o 5 - osiowej elewacji frontowej z weściem pośrodku poprzedzonym gankiem. Wnętrze budynku dwutraktowe, przedzielone sienią, z czarną kuchnia pośrodku;