gm. Iłów, pow. sochaczewski, woj. mazowieckie

Wieś zasiedlona przez kolonistów holenderskich najprawdopodobniej pod koniec XVIII w. W 1827 r. było w niej 7 domów i 93 mieszkańców. W 1886 r. miała 74 mieszkańców i 232 morgi powierzchni.

Wieś rzędowa położona po wschodniej stronie szosy z Kamiona do Iłowa, na zachód od wsi Uderz. Zagrody na planie prostokąta usytuowane dłuższym bokiem do drogi, lokowane po północnej stronie drogi.

Wieś z dobrze zachowanymi elementami holenderskiego krajobrazu -droga i zagrody posadowione na wydmie górującej ponad otaczającym terenem w linii wschód-zachód. Miedze pól obsadzone wierzbami, polne drogi powy żej otaczającego terenu, na trytwach. We wsi przeważa nowa zabudowa o charakterze letniskowym, niemniej zachowały się we wschodniej części osady dwa tradycyjne siedliska.

Nr 1 - dom murowano-drewniany, zbudowany przed 1945 r., posadowiony wzdłuż drogi, w linii wschód-zachód, w jednobudynkowej zagrodzie, otoczonej sztachetowym płotem. Murowany, z kamienia połączonego zaprawą gliniano-wapienną, ocementowany (część mieszkalna i obora) oraz z drewna sosnowego, konstrukcji słupowo-ryglowej, wzmocnionej mieczami i zastrzałami, oszalowanej pionowymi deskami. Dach krokwiowo-jętkowy, wzmocniony krzepicami. W części wschodniej pokryty blachą, w części zachodniej niższy, pokryty żytnią słomą.

Nr 4 - dom murowany, zbudowany przed 1945 r., posadowiony wzdłuż drogi, w linii wschód-zachód, w jednobudynkowej zagrodzie. Murowany z kamienia połączonego zaprawą gliniano-wapienną, ocementowany. Dach krokwiowo-jętkowy, wzmocniony krzepicami, pokryty blachą. Od strony południowej drewniany, słupowo-ryglowy ganek oszalowany pionowymi deskami, częściowo oszklony, nakryty dwuspadowym daszkiem pokrytym blachą.